Waarschuwingslampje

“Er brandt een waarschuwingslampje”, meldt jongste zoon op het moment dat we met auto en caravan de camping afrijden om naar huis te gaan. Ook het schermpje dat zo vrolijk in de houding springt als je de auto start, klaar om je van dienst te zijn, komt met de onaangename mededeling dat er een motorstoring is. We krijgen het dringende advies om hiernaar te laten kijken. “Hoezo motorstoring?”, roep ik nog tegen het schermpje, “we rijden toch!” Op zoek naar een Peugeotgarage loopt de temperatuur van de motor ineens schrikbarend hoog op, net als die van mij. Het kleine parkeerplaatsje komt als geroepen als we lezen dat de motor onmiddellijk uit moet. Een kort wandelingetje naar de gezochte Peugeotgarage leert ons dat zij van een ongetwijfeld welverdiende zomervakantie genieten. Dat deden wij ook tot een paar minuten geleden. Ik probeer tevergeefs de stemming er een beetje in te houden door op te merken dat dit achteraf vast een mooi verhaal oplevert. Gelukkig lukt het ons om hulptroepen te mobiliseren en het wachten op de Luxemburgse wegenwacht begint. Jongste zoon vindt het allemaal reuze spannend. “Ik weet dat het niet leuk is voor jullie hoor, maar voor iemand van mijn leeftijd is het echt cool als de auto en caravan weggesleept moeten worden.” Op het tegenover gelegen kerkhof mag ik van een gemeentewerker mijn telefoon opladen, want hij blijkt onmisbaar in een situatie als deze. Ik ken inmiddels alle familienamen van Echternach tot honderd jaar terug uit mijn hoofd. Deze dag verloopt niet helemaal zoals wij het bedacht hadden, maar gelukkig is het mooi weer. Twee minuten later begint het te regenen. Vier uur later dan gepland zijn we weer op weg naar huis, met de verwarming op de hoogste stand en alle ramen open omdat de ventilator blijkbaar niet meer werkt. Jammer genoeg komen we bij Maastricht in de file, maar de verwarming op vol vermogen voert de warme lucht goed af en met de ramen open is het best te doen. Twee minuten later begint het te regenen en te onweren. Als vier gekookte hammen in blik stoppen we aan het begin van de avond bij McDonalds. We zijn bijna thuis en kunnen alweer een beetje lachen om de hele situatie. Jongste zoon kan niet wachten op de eerste schooldag. “Heb ik ook eens iets spannends te vertellen, wel jammer dat we niet weggesleept zijn.”