Kleren maken de man
Cosmopolitan, Vogue en Nouveau; tijdschriften vol mode en lifestyle. Het is aan mij niet besteed. Als ik mee doe aan een modetrend weet je dat 'ie eigenlijk al voorbij is. Mijn man denkt er hetzelfde over, hij houdt al jaren vast aan zijn eigen trend. Ach, de verpakking is niet het allerbelangrijkste. Maar een man in een goed uniform? Onweerstaanbaar. Wij kregen verkering in de tijd dat de dienstplicht nog bestond. Ja, wij zijn al zo oud. Vond ik het gewone groene soldatenpak al stoer, het ceremonieel uniform van de marechaussee was helemaal jammie. Het harmonie uniform was niet het meest flitsende in uniformenland, maar mijn man droeg het met verve. Uiteindelijk werd het uniform afgeschaft. De vereniging bedacht dat we voortaan in gala op het podium zouden zitten tijdens de tweejaarlijkse Eindhoven Proms. De dames in een lange jurk en de heren in smoking. Ik vond het helemaal niets, een hoop gedoe voor één avondje. Totdat mijn man uit de kleedkamer van het, toen nog, muziekcentrum Frits Philips stapte in zijn smoking. Halleluja, wat een plaatje. Kriebels in mijn buik en puddingknieën. Maar we moesten nog optreden en als je ooit backstage in het muziekcentrum bent geweest dan weet je dat je nogal wat trappen op en af moet tussen podium, kantine en kleedkamers. Een lange geleende jurk, veel te hoge hakken, hier en daar een snoertje ontwijken en dan zo elegant mogelijk het podium op schrijden. Mijn nachtmerries werden gelukkig geen werkelijkheid en na afloop was ik verkocht, wat ontzettend leuk om een keer helemaal 'over the top' te gaan. Inmiddels zijn we een paar edities van de Eindhoven Proms verder, is de lekkerste muzikant in smoking nog steeds getrouwd met mij en heb ik al weer een andere jurk uitgezocht om in te schitteren, een maatje groter want de vorige is gekrompen denk ik. Helemaal niet erg, we mogen Karin Bloemen begeleiden dit jaar dus 'big is beautiful'. Jongste zoon mag dit jaar voor het eerst ook in smoking het podium op. In de groezelige kleedkamer van het kledingverhuurbedrijf stokt mijn adem als hij in smoking achter het vintage gordijntje te voorschijn komt. Ik mag straks met twee van die knapperds optreden. Wat een rijkdom. Ik zal maar vast gaan oefenen op mijn veel te hoge hakken, zodat die trappen, snoertjes en puddingknieën de pret ook dit jaar niet gaan drukken.
