Master of the Universe

Daar loopt 'ie. Die grote kleine jongen van ons. Op weg naar de informatiemiddag in het schoolgebouw wat een maatje te groot lijkt. Hij was stil onderweg, een bedachtzame blik in de ogen. "Spannend?" vraag ik. "Mmmhh" klinkt het met een kleine schouderophaling. Verdwenen is die grote vent die een dag eerder nog aan het oefenen was voor hangjongere met een aantal vrienden van groep 8. "Je zult wel kennismaken met je klasgenoten en je mentor", probeer ik om een gesprek op gang te krijgen. "Krijg ik een mentor?" Hij laat het woord klinken als poep onder je schoen. Wie zijn mentor ook wordt, hij of zij zal nauwelijks kunnen tippen aan de meester van groep 8. Dankzij hem is het laatste jaar op de basisschool een feestje geweest. Keihard gewerkt en veel tijd voor gezelligheid. Zo gezellig zelfs dat de pré-pubers zich inmiddels gedragen als 'Masters of the Universe'. Helaas valt hun gedrag en humor niet bij iedereen in goede aarde. Ineens zijn ze de basisschool ontgroeit. Er is weinig van de Master of the Universe-air over als ik vertel dat hij misschien wel informatie krijgt over de boeken die we moeten bestellen. "Moet ik die dan ook kaften?" is zijn vraag. "Waarschijnlijk wel ja," ik besluit maar niet in details te treden over vroeger om rollende ogen te vermijden. "Wat is dat eigenlijk, kaften?" hoor ik dan. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Eenmaal bij school aangekomen wens ik hem een fijne middag. Een kleine aarzeling, een geluidloze zucht en met een strak gezicht loopt hij weg, die kleine jongen naar dat veel te grote schoolgebouw. Nu nog onder de indruk, maar dat zal wel niet lang meer duren. Weer thuis is de meeste spanning verdwenen en probeert hij met zijn gebruikelijke nonchalance te vertellen dat ze niet zo veel hebben gedaan. Hij laat ons het lesrooster van de eerste week zien en het belangrijkste feit is toch wel dat hij de eerste dag de eerste twee uur vrij heeft. Hij heeft zijn oude bravoure weer terug en oefent flink om een volbloed puber te worden. Al whatsappend en met een air van 'wie doet mij wat' krijgen we al snel weer het vertrouwde 'Ja en?' te horen. Ik geniet van mijn part-time puber, zijn energie, zelfvertrouwen en gezelligheid die zomaar om kan slaan. Van mij mag hij nog wel even zo blijven.